Chłoniak to nowotwór z ponad 80 różnymi podtypami, w tym chłoniakiem Hodgkina i chłoniakiem nieziarniczym. Tutaj znajdziesz wszystko, czego potrzebujesz. Jednak najczęstsza odmiana raka występująca u kotów to chłoniak, zwany też chłoniakomięsakiem. Szacuje się, że ten rodzaj to nawet 30-40% wszystkich nowotworów występujących u kotów. - Przyczyny chłoniakomięsaka u kotów. Wśród wielu przyczyn występowania nowotworu, jakim jest chłoniak u kotów. Wyróżniamy między innymi: Morfologia krwi to panel testów, które mają na celu ocenę komórek we krwi krążącej, w tym: Ocenę krwinek białych, które są częścią układu odpornościowego organizmu, który ma chronić przed zakażeniami i nowotworzeniem. Odgrywają także rolę w reakcjach alergicznych i stanach zapalnych. Mononukleoza jest chorobą zakaźną, która może mieć różne tło wirusowe. Zapalenie gardła i migdałków Stany zapalne błony śluzowej gardła i migdałków należą do najczęstszych schorzeń, z którymi pacjenci zgłaszają się nie tylko do laryngologa, ale także do lekarza rodzinnego czy pediatry. Wybrane treści dla Ciebie. Wiedza o nowotworach układu limfatycznego musi być rozpowszechniana. Medycyna zna metody leczenia, które u zdecydowanej większości pacjentów dają pozytywne efekty. By jednak tak się stało, choroba powinna zostać zdiagnozowana odpowiednio wcześnie. Specjaliści wyróżniają kilkadziesiąt podtypów chłoniaków, które różnią się Vay Tiền Nhanh Chỉ Cần Cmnd Nợ Xấu. Co to jest chłoniak? Fot. Adiano / Opublikowano: 09:28Aktualizacja: 14:35 Chłoniak to ogólne określenie używane w odniesieniu nowotworów układu limfatycznego. Objawy chłoniaka obejmują powiększenie węzłów chłonnych, gorączkę, gwałtowną utrata masy ciała. Najczęściej chłoniaki diagnozuje się u dzieci oraz u dorosłych po 60. roku życia. W podstawowym podziale wyróżniamy dwa rodzaje choroby: chłoniak Hodgkina i chłoniak nieziarniczy. Chłoniak – co to jest?Przyczyny rozwoju chłoniakaRodzaje chłoniakówTypy chłoniaków nieziarniczychObjawy chłoniakaDiagnostyka chłoniakówLeczenie chłoniakówChłoniak – rokowania Chłoniak – co to jest? Chłoniak jest nowotworem, który rozwija się w układzie limfatycznym (inaczej nazywanym układem chłonnym), stanowiącym element układu odpornościowego. Poprzez układ limfatyczny po organizmie krąży płyn nazywany chłonką, który zawiera limfocyty – komórki odpowiedzialne za zwalczanie infekcji. Występowanie chłoniaków wiąże się z nieprawidłowym podziałem i nadmiernym namnażaniem limfocytów z grup B i T. W przebiegu chłoniaka komórki te mogą tracić zdolność do eliminowania czynników zakaźnych, przez co pacjent jest bardziej podatny na infekcje. Objawy chłoniaka mogą dotyczyć różnych narządów, ponieważ układ limfatyczny jest rozległy, jego elementy występują w wielu obszarach ciała. W związku z tym chłoniaki wywołują u niektórych pacjentów symptomy w organach takich jak skóra, żołądek, mózg. Przyczyny rozwoju chłoniaka Dokładne przyczyny chłoniaka do tej pory nie zostały wyjaśnione przez naukowców. Wiemy natomiast, że twoje ryzyko zachorowania jest zwiększone, jeśli: chorujesz na inne schorzenie osłabiające układ odpornościowy, przyjmujesz leki immunosupresyjne, przebyłaś zakażenie niektórymi wirusami, wirusem Epsteina-Barra, chłoniak rozwinął się u twojego rodzica lub rodzeństwa, byłaś narażona na promieniowanie jonizujące. Rodzaje chłoniaków Rodzaj, a co się z tym wiąże również objawy chłoniaka, zależne są od jego lokalizacji. W podstawowym podziale chłoniaków wyróżniamy: chłoniak Hodgkina (chłoniak ziarniczy) – najczęściej występujący chłoniak u dzieci, grupą narażoną na zachorowanie są także dorośli w wieku około 20 lat i osoby po 70. roku życia; chłoniak tego typu rozprzestrzenia się w sposób uporządkowany z jednej grupy węzłów limfatycznych do kolejnej, chłoniak nieziarniczy – objawy są podobne jak w przypadku chłoniaka Hodgkina; ten nowotwór stanowi mały odsetek zachorowań u dzieci, częściej chorują na niego dorośli, zwłaszcza osoby po 60. roku życia; chłoniak nieziarniczy rozprzestrzenia się po układzie limfatycznym w nieuporządkowany sposób. Typy chłoniaków nieziarniczych Chłoniaki nieziarnicze są bardziej rozpowszechnione w społeczeństwie od chłoniaków Hodgkina. W Polsce na ten typ nowotworu choruje kilkanaście tysięcy osób. Mogą umiejscowić się niemal w każdym narządzie. Rodzaje chłoniaków nieziarniczych to: przewlekła białaczka limfatyczna, chłoniak Burkitta – rozwija się zwykle bardzo szybko (w kilka dni lub tygodni), dając objawy w postaci powiększenia dużej liczby węzłów chłonnych w wielu obszarach ciała; rokowania chłoniaka tego typu są dobre – w większości przypadków reaguje on na leczenie, chłoniak śródpiersia– objawy to zwykle narastająca duszność lub uporczywy kaszel, chłoniak z obwodowych komórek T, chłoniak tarczycy – objawy są podobne do tych, które towarzyszą niedoczynności tarczycy albo chorobie Hashimoto, chłoniak skóry – nowotwór, którego objawy rozpoczynają się od skóry i w momencie diagnozy nie dotykają żadnych innych narządów; symptomami, w zależności od jego rodzaju, są: czerwona, sucha wysypka (często rozległa) lub występowanie grudek w skórze, zwykle w jednym/dwóch obszarach ciała; większość chłoniaków skóry rozwija się powoli, chłoniaki układu pokarmowego (chłoniak żołądka) – objawy przypominają kłopoty z trawieniem; chorzy skarżą się na ucisk w jamie brzusznej, obwód brzucha może ulec powiększeniu, chłoniak grudkowy – objawem tego guza jest powtarzający się niebolesny obrzęk szyi, pach lub pachwin, który wynika z powiększenia węzłów chłonnych, chłoniak mózgu – objawy zależą od tego, w której części mózgu występuje nowotwór; mogą pojawić się bóle głowy, problemy ze wzrokiem, zmiany osobowości, drgawki, problemy z chodzeniem i równowagą. Zobacz także Objawy chłoniaka Objawy chłoniaka nieziarniczego i chłoniaka Hodgkina są bardzo do siebie podobne. Objawy chłoniaka u dzieci nie różnią się od występujących u dorosłych. Pierwsze objawy chłoniaka można porównać do symptomów przeziębienia. Chory ma nawracające infekcje, które są oporne na leki. Towarzyszy im gorączka powyżej 38 stopni C. Widoczne są, choć nie zawsze, powiększone węzły chłonne. Organizm jest wymęczony postępującym procesem chorobowym. Jeśli nowotwór się rozwija, dochodzą kolejne objawy, tj. nocne poty, zaburzenia łaknienia i nagły spadek wagi, który następuje w ciągu kilku miesięcy. Rokowania w takim przypadku mogą być niekorzystne. Gdy atakuje ośrodkowy układ nerwowy, występuje czasami porażenie kończyn. Objawy skórne chłoniaka najczęściej obejmują nieustępujący świąd skóry całego ciała. W przypadku zaatakowania przez nowotwór węzłów chłonnych w okolicy jamy brzusznej pojawiają się bóle brzucha i problemy trawienne. Objawy chłoniaków w morfologii (zwłaszcza przy chorobie Hodgkina) są widoczne dopiero w zaawansowanych stadiach. Diagnostyka chłoniaków Diagnostyka chłoniaków obejmuje szereg badań. U chorego wykonuje się biopsję węzłów chłonnych, aby precyzyjnie określić stadium zaawansowania nowotworu. Zleca się także badania obrazowe i podstawową analizę krwi – w tym morfologię i odczyn Biernackiego (OB). Niekiedy wykonuje się laparotomię (laparoskopowe wycięcie zmienionej tkanki). Uzyskane wyniki są wskazówką do dalszego postępowania. Aby ocenić stan zaawansowania chłoniaka, używa się 4-stopniowej skali Ann Arbor, w której: stopień I to zajęcie jednej grupy węzłów, II stopień oznacza zajęcie większej ilości grup węzłów, jednak wyłącznie po jednej stronie przepony, III stopień to zajęcie węzłów po obu stronach przepony, w stopniu IV dochodzi także do nacieku nowotworowego szpiku i narządu pozalimfatycznego. Ponadto do klasyfikacji dodaje się oznaczenia A (brak objawów ogólnych), B (objawy ogólne), E (przerzuty do narządów pozawęzłowych). Chłoniaki leczy się za pomocą chemioterapii. Jej zadaniem jest zniszczenie komórek nowotworowych. Niestety ma ona wpływ na zdrowe komórki układu immunologicznego, dlatego pacjent jest narażony na brak odporności. Leczenie przeprowadza się zwykle w warunkach szpitalnych. U niektórych pacjentów wykonuje się przeszczep szpiku kostnego od niespokrewnionego dawcy. W terapii chłoniaków wykorzystuje się również radioterapię i kurację sterydami. Mogą one wywołać skutki uboczne nawet kilka lat po zakończeniu leczenia. Chory w tym okresie musi być pod ścisłą kontrolą lekarza. Chłoniak – rokowania Rokowania chłoniaka bywają niekorzystne, jeśli przejmie on kontrolę nad układem nerwowym lub gdy jest nieleczony. W pozostałych przypadkach istnieje duża szansa na całkowitą remisję. Dzięki nowatorskim terapiom ponad 80 proc. osób dotkniętych tą chorobą żyje co najmniej 5 lat po diagnozie, większość z nich udaje się całkowicie wyleczyć. U części pacjentów rozwijają się niestety długoterminowe powikłania chłoniaka. Wśród nich wymienić można zwiększone ryzyko rozwoju innych nowotworów w przyszłości. Bibliografia Centers for Disease Control and Prevention (2018) Lymphoma. National Health Services (2018) Hodgkin lymphoma. National Health Services (2018) Non-Hodgkin lymphoma. Lymphoma action (2019) Skin lymphoma. Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Milena Marchewka Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy Chłoniaki to nowotwory, z którymi medycyna coraz skuteczniej potrafi walczyć. Warto jednak dowiedzieć się o nich jak najwięcej, aby móc jak najwcześniej zareagować. Chłoniaki, podobnie jak białaczki, są chorobami nowotworowymi, związanymi ze zmianami w układzie białych krwinek. Objawy obu typów nowotworów mogą być zbliżone i zarazem początkowo łatwe do przeoczenia, gdyż u dzieci przypominają infekcje. Sygnałem rozwijającego się chłoniaka mogą być: pogłębiająca się anemia, gorączka bez wyraźnej przyczyny, utrzymujące się zakażenia błon śluzowych jamy ustnej, gardła, ucha czy nosa, bóle kości, skaza krwotoczna, bóle brzucha, spadek wagi ciała. W przypadku chłoniaków dochodzi do nadmiernego rozmnażania się białych krwinek w układzie limfatycznym (chłonnym) organizmu. Układ chłonny odpowiada za obronę organizmu przed infekcjami. Jego komórki - limfocyty powstają w szpiku kostnym (podobnie jak inne komórki krwi). Limfocyty jako białe krwinki stanowią składnik krwi. Tworzą też narządy: grasicę, śledzionę, migdałki oraz węzły chłonne. Wszystkie rodzaje tych nowotworów są złośliwe, jednak stopień złośliwości poszczególnych rodzajów chłoniaka jest różny. W klasyfikacji medycznej chłoniaki dzieli się na: chłoniaki B-komórkowe, chłoniaki T/NK-komórkowe, chłoniak Hodgkina, zaburzenia limfoproliferacyjne związane z niedoborem odporności. Tradycyjnie mówi się o dwóch rodzajach chłoniaków: chłoniakach nieziarniczych (Non-Hodgkin Lymphoma - NHL) ziarnicy złośliwej (inaczej: chłoniaku Hodgkina, chorobie Hodgkina, Hodgkin Disease-HD, lymphogranulomatosis maligna - LGM). Chłoniaki u dzieci - chłoniak Hodgkina Jest typem nowotworu, który może się rozwinąć w dowolnym miejscu, gdzie znajduje się tkanka chłonna i w narządach: płucach, opłucnej, kościach, skórze, przewodzie pokarmowym, mózgu. Najczęstszym objawem są powiększone węzły chłonne nadobojczykowe. Towarzyszy temu podwyższona temperatura, chudnięcie, nocne poty, swędzenie skóry i suchy kaszel. Jeśli nowotwór zlokalizowany jest w jamie brzusznej manifestuje się ostrym bólem przypominającym atak wyrostka robaczkowego. W leczeniu chłoniaków Hodgkina medycyna dokonała olbrzymiego postępu. Obecnie udaje się całkowicie wyleczyć 90% pacjentów, choć terapia daje też często poważne powikłania. Nieziarnicze chłoniaki złośliwe NHL Chłoniaki nieziarnicze pojawiają się w wyniku klonalnego rozrostu komórek limfoidalnych - limfocytów B, limfocytów T lub komórek naturalnej cytotoksyczności - NK. Na chorobę tę 3 razy częściej zapadają chłopcy. Większość zachorowań odnotowuje się wśród dzieci w wieku od 5 do 15 lat. Najbardziej narażone są osoby z niedoborami immunologicznymi. Objawy NHL mogą być początkowo niespecyficzne, co utrudnia diagnozę. Szybkie rozpoznanie i rozpoczęcie leczenia jest kluczowe by dziecko miało jak największe szanse wrócić do zdrowia. Chłoniak nieziarniczy najczęściej powstaje w miejscach zgrupowania tkanki limfatycznej: w węzłach chłonnych, migdałkach gardłowych, grasicy, kępkach Peyera w przewodzie pokarmowym. Rzadziej występują w wątrobie, śledzionie, szpiku kostnym, skórze i tkance podskórnej, tkance płucnej. Zmienione chorobowo limfocyty krążą po organizmie wraz z krwią i choroba może w szybkim czasie rozprzestrzeniać się na wiele odległych od pierwotnego ogniska miejsc. U dzieci i młodzieży chłoniaki nieziarnicze rozrastają się w dużym tempie. Objawy ogólne to: gorączka, osłabienie, nocne poty, spadek wagi. Objawy jakie pojawiają się u pacjenta zależą głównie od zlokalizowania nowotworu. Można wyróżnić następujące postaci kliniczne choroby: postać brzuszna - występuje u 38% pacjentów, postać śródpiersiowa - u 30% chorych, postać węzłowa - 11% chorych, zajęcie utkania limfatycznego pierścienia gardłowego Waldeyera - 10% i postacie rozsiane. Nowotwory NHL u dzieci w klasyfikacji opartej na badaniach histopatologicznych należą najczęściej do 3 grup: Chłoniaki z komórek prekursorowych, limfoblastyczne T-komórkowe lub nie-B, nie-T, Chłoniaki z komórek dojrzałych (obwodowych) B, Chłoniaki anaplastyczne olbrzymiokomórkowe. Przyczyny występowania chłoniaków u dzieci Chłoniaki są trzecim najczęściej występującym typem nowotworów u dzieci. Liczba przypadków co roku rośnie. Niestety nie znamy dokładnych przyczyn powstawania chłoniaków. Jak dotąd wykluczono genetyczne i zakaźne podłoże tej choroby. Wiadomo że częściej chorują osoby, które przechodziły mononukleozę zakaźną, są zakażone HIV, bakterią Helicobacter pylori, wirusem HCV a także miały kontakt z niektórymi chemikaliami oraz chorujące na inne choroby astmę, alergię, celiakię, gruźlicę. Najczęstsze choroby genetyczne Diagnozowanie chłoniaków Przy podejrzeniu chłoniaka lekarz może zlecić szereg badań, które pozwalają potwierdzić diagnozę, ustalić typ chłoniaka i znaleźć ewentualne miejsca jego rozsiania: morfologię krwi obwodowej, tomografię komputerową, rezonans magnetyczny PET-TK, badanie histopatologiczne fragmentu zajętego narządu, usuniętego węzła chłonnego lub wycinka z guza, biopsję aspiracyjną szpiku. Leczenie chłoniaków W przypadku choroby Hodgkina leczenie polega na chemioterapii. Często leczeniem uzupełniającym jest radioterapia. U dzieci cierpiących na chłoniaki nieziarnicze tworzy się specjalne wielolekowe programy chemioterapii w zależności od typu histopatologicznego chłoniaka oraz stopnia zaawansowania nowotworu. Leczenie jest bardzo skomplikowane i obarczone dużym ryzykiem powikłań, ale w zdecydowanej większości przypadków kończy się powodzeniem. Ok. 2% zachorowań na wszystkie nowotwory złośliwe stanowią chłoniaki. Chłoniak to najczęściej spotykany nowotwór krwi i trzeci co do częstości występowania nowotwór wieku dziecięcego1. Chłoniaki są to choroby nowotworowe, w których następuje nieprawidłowy rozrost komórek układu chłonnego. Komórki zajmują węzły chłonne, śledzionę, szpik kostny, krew i inne narządy. Wyróżniamy wiele typów tej choroby nowotworowej. Najczęstszym podtypem jest chłoniak rozlany z dużych komórek B (DLBCL)2. Jak powstają chłoniaki nieziarnicze? Chłoniaki nieziarnicze są szóstym z kolei nowotworem pod względem częstości występowania, a także śmiertelności spowodowanej chorobami nowotworowymi u osób dorosłych. Większość to rozrosty limfocytów B (86%), rzadziej limfocytów T (12%), natomiast chłoniaki wywodzące się z komórek naturalnej cytotoksyczności stanowią 2%3. Jak rozwijają się chłoniaki nieziarnicze? Chłoniaki nieziarnicze są chorobami komórek krwi. Ludzki organizm składa się z komórek, które, gdy są stare i zniszczone, ulegają zastąpieniu. Odbywa się to poprzez ich podział, w wyniku którego z jednej komórki powstają dwie identyczne. W zdrowym organizmie podział ten jest pod kontrolą, tak aby liczba komórek odpowiadała potrzebom organizmu. Gdy proces ten zostaje zakłócony, wytwarza się nadmierna liczba komórek i może rozwinąć się nowotwór4. U osób z chłoniakiem nieziarniczym (ang. NHL, Non-Hodgkin lymphoma) nieprawidłowe limfocyty rozrastają się w niekontrolowany sposób, gromadzą się i tworzą guzy, wypierają pozostałe rodzaje krwinek białych. Zdolność organizmu do walki z infekcją zostaje osłabiona5. DLBCL – 40% przypadków chłoniaków nieziarniczych Najczęstszym rodzajem chłoniaka nieziarniczego jest chłoniak rozlany z dużych komórek B (ang. DLBCL, diffuse large B-cell lymphoma). Globalnie stanowi 40% wszystkich przypadków NHL6. Częstość występowania DLBCL zwiększa się wraz z wiekiem – ok. połowa pacjentów w momencie rozpoznania ma ponad 60 lat. Jednak choroba dotyka również dzieci7. Pierwszym objawem choroby jest często niebolesne, gwałtowne powiększenie węzłów chłonnych w okolicach szyi, pod pachami lub w pachwinach. W niektórych przypadkach powiększenie węzłów może być bolesne. Pacjenci mogą doświadczać również innych objawów, jak potnocne, gorączka, nieuzasadniona innymi przyczynami utrata masy ciała czy uczucie zmęczenia7. Większość przypadków DLBCL występuje w węzłach chłonnych, lecz w ok. 40% przypadków choroba obejmuje również inne narządy8. Choroba oraz leczenie mogą mieć istotny wpływ na jakość życia pacjentów. Znacznie częściej niż osoby zdrowe doświadczają pogorszonego stanu, zmagają się z lękami i depresją. Nawet długo po zakończeniu terapii mogą odczuwać lęk związany ze stanem zdrowia9. Nie obce są im również problemy fizyczne, występujące przed lub po transplantacji, takie jak neutropenia (istotnie obniżona liczba białych krwinek – nautrofilów), zakażenia, krwawienia, zmęczenie, nudności i wymioty, odwodnienie, biegunka i zapalenie błon śluzowych10. Kluczowe szybkie wdrożenie leczenia DLBCL jest agresywny, złożony i trudny do leczenia – 10% pacjentów ma oporną postać choroby11,12. Kluczem dla powodzenia terapii jest szybkie wdrożenie leczenia. Podstawową metodą terapeutyczną pozostaje chemioterapia. U części pacjentów stosowany jest również autologiczny przeszczep komórek macierzystych12. – Niestety wielu pacjentów – ze względu na zły stan zdrowia nie kwalifikuje się do autologicznego przeszczepu komórek macierzystych, są też tacy, u których chemioterapia ratunkowa i przeszczep nie powiodły się. W ich przypadku opcje leczenia są ograniczone, a wskaźniki przeżywalności niskie. Z ratunkiem idą jednak innowacyjne metody leczenia, takie jak immunoterapia komórkowa. Wyniki badań klinicznych w tym zakresie są bardzo obiecujące. Najbardziej zaawansowaną formą immunoterapii komórkowej jest leczenie z zastosowaniem CAR-T cells, z którą wiązane są ogromne nadzieje – mówi prof. dr hab. n. med. Sebastian Giebel, kierownik Kliniki Transplantacji Szpiku i Onkohematologii Centrum Onkologii - Instytutu im. Marii Skłodowskiej-Curie Oddziału w Gliwicach. Ludzki organizm sam walczy z chorobą nowotworową Siła technologii CAR-T tkwi w nauce i krwi pacjenta, a dokładnie mówiąc w jego własnych limfocytach T, które zostają ukierunkowane przeciwko komórkom nowotworowym. Jak w praktyce działa mechanizm terapii CAR-T? W specjalistycznym procesie separowania komórek krwi (leukafereza) izolowane są z niej leukocyty, w tym limfocyty T. Następnie są one zamrażane i przekazywane do laboratorium w celu modyfikacji. Przy pomocy wektora wirusowego limfocyty T zostają genetycznie zaprogramowane tak, aby rozpoznawały komórki nowotworu. Następnie nowo utworzone komórki CAR-T trafiają z powrotem do krwi pacjenta. Tak zaprogramowane komórki CAR-T są w stanie rozpoznać komórki nowotworowe, przyłączyć się do nich i aktywnie je zniszczyć. – Terapia CAR-T cells to zaawansowana technologia w immunoterapii, tworzona z myślą o wykorzystaniu własnego układu odpornościowego pacjenta do walki z nowotworem. To terapia przyszłości, która daje szansę na wyleczenie – dodaje prof. dr hab. n. med. Sebastian Giebel. [1] Chłoniaki - wiadomości ogólne. Dostępne pod linkiem: Dostęp: [2] Ibidem [3] Krzysztof Warzocha, Ewa Lech-Marańda, Diagnostyka i leczenie chłoniaków nieziarniczych. Dostępne pod linkiem: Dostęp: [4] Instytut Hematologii i Transfuzjologii, Jak rozwijają się chłoniaki nieziarnicze?. Dostępne pod linkiem: Dostęp: [5] Leukeima & Lymphoma Society. NHL. Dostępne pod linkiem: Dostęp: 09, [6] World Health Organization. Diffuse large B-cell lymphoma. Review of cancer medicines on the WHO list of essential medicines. Dostępne pod linkiem: Dostęp: [7] Lymphoma Research Foundation, Diffuse Large B-Cell Lymphoma (DLBCL). Dostępne pod linkiem: Dostęp: [8] Leukemia & Lymphoma Society. Lymphoma - Non-Hodgkin: Subtypes. Dostępne pod linkiem: Dostęp: [9] Ozlem Ovayolu, Nimet Ovayolu, Emine Kaplan, Mustafa Pehlivan, Gulendam Karadag, Symptoms and Quality of Life: Before and after stem cell transplantation in cancer. Materiał dostępny pod linkiem: Dostęp: [10] Ibidem [11] Lalit S Raut, Prantar P Chakrabarti, Institute of Haematology and Transfusion Medicine, Medical College and Hospital, Kolkata, West Bengal, India, Management of relapsed-refractory diffuse large B cell lymphoma. Dostępne pod linkiem: Dostęp: [12] Crump M, Neelapu S, Farooq U, Van Den Neste E, Kuruvilla J et al. (2017) Outcomes in refractory diffuse large B-cell lymphoma: results from the international SCHOLAR-1 study. Blood. E-pub ahead of print August 03. doi: Chłoniaki są najczęściej spotykanymi nowotworami krwi stanowiącymi 2% zachorowań na wszystkie nowotwory złośliwe. Stanowią tym samym szósty pod względem częstości występowania nowotwór u osób dorosłych. Chłoniaki to niejednorodna grupa nowotworów wywodzących się z układu chłonnego (limfatycznego), który jest częścią systemu odpornościowego organizmu. Na układ chłonny składają się szpik kostny, grasica, węzły chłonne, migdałki i śledziona. Węzły chłonne spełniają rolę filtrów w zatrzymywaniu różnych patogenów. Znajdują się w nich liczne komórki układu odpornościowego limfocyty T i B, pełniące kluczowe funkcje w odpowiedzi immunologicznej wobec czynników chorobotwórczych. Natomiast grasica i szpik kostny to miejsca, w których powstają i dojrzewają limfocyty. Jak powstają chłoniaki?Chłoniaki powstają w wyniku błędu na etapie tworzenia lub dojrzewania komórek układu odpornościowego – limfocytów T, limfocytów B lub rzadziej komórek naturalnej cytotoksyczności (NK). Przyczyną powstania takiego błędu mogą być: narażenie na substancje chemiczne (np. herbicydy, pestycydy, wcześniejsza chemioterapia) promieniowanie jonizujące, zakażenia wirusowe i bakteryjne czy choroby autoimmunologiczne. W większości przypadków przyczyna rozwoju choroby nie jest jednak znana. Jakie są objawy chłoniaka?Nieprawidłowe limfocyty dzielą się w sposób niekontrolowany i mogą zajmować niemal wszystkie narządy. W przypadku zajęcia szpiku kostnego i krwi choroba może dawać objawy białaczki (faza białaczkowa chłoniaka). Objawy chłoniaka mogą przypominać infekcję, dlatego zawsze powinniśmy skonsultować nieustępujące objawy takie jak:– gorączka, – nocne poty, – utrata masy ciała, – powiększenie węzłów przypadku zajęcia śledziony lub wątroby mogą pojawić się ból brzucha i żółtaczka, a gdy choroba atakuje szpik – niedokrwistość i i leczenie chłoniakówChłoniaki dzielimy na dwie podstawowe grupy:– chłoniak Hodgkina– chłoniaki nie-Hodgkina (większość)Klasyfikacja chłoniaków wg WHO obejmuje ponad 90 typów. Najczęściej występującymi są: chłoniak rozlany z dużych komórek B (DLBCL), chłoniak grudkowy oraz chłoniak Hodgkina. W praktyce klinicznej chłoniaki dzieli się natomiast na te o dużej agresywności, agresywne i powolne. Do chłoniaków o dużej agresywności należą chłoniak Burkitta oraz ostra białaczka limfoblastyczna. Pierwszy z nich charakteryzuje się niezwykle gwałtownym przebiegiem choroby z typowymi dla chłoniaków objawami. Pomimo bardzo dużej agresywności, wdrożenie odpowiedniego leczenia chemioterapeutycznego pozwala na wyleczenie około 80% rozlany z dużych komórek B (DLBCL) występuje najczęściej spośród wszystkich chłoniaków – jest to agresywny typ chłoniaka wywodzący się z grudek chłonnych. Celem terapii DLBCL jest całkowite wyleczenie, co udaje się w około 50% przypadków. Zaawansowane postacie chłoniaków leczy się za pomocą chemioterapii, często w skojarzeniu z immunoterapią i leczeniem celowanym. Paradoksalnie im bardziej agresywny jest chłoniak, tym skuteczniejsza jest chemioterapia i często większe szanse na wyleczenie. W przypadku chłoniaków o agresywnym przebiegu całkowitą remisję choroby udaje się osiągnąć u ponad 60% chłoniaków rozwijających się powoli należą przewlekła białaczka limfocytowa oraz chłoniak grudkowy. Początkowo choroba przebiega bezobjawowo i często może zostać wykryta przypadkowo np. podczas rutynowych badań. Wówczas wdrożenie leczenia może nie być wymagane lub wystarczająca będzie miejscowa radioterapia. Ze względu na przewlekły charakter tych postaci chłoniaków, celem terapeutycznym nie jest całkowite wyleczenie lecz uzyskanie jak najdłuższego okresu remisji. Chłoniak Hodgkina różni się od pozostałych chłoniaków obrazem i przebiegiem choroby. Objawia się powiększeniem węzłów chłonnych (najczęściej tych znajdujących się powyżej przepony), osłabieniem i nadmierną męczliwością, świądem skóry. W wyniku powiększenia węzłów chłonnych w okolicy klatki piersiowej mogą pojawić się duszności i kaszel, a w okolicy brzucha – wzdęcia i zaparcia. Charakteryzuje się też dwoma szczytami zachorowań – w młodym wieku pomiędzy 20 a 30 rokiem życia i po 50 tym roku życia. Większość pacjentów z chłoniakiem Hodgkina udaje się wyleczyć za pomocą Natalia TarłowskaŹródła:Hematologia. Kompendium Grzegorz W. Basak, Jadwiga Dwilewicz-Trojaczek Last updated lip 20, 2018 Chłoniak jest rodzajem nowotworu układu limfatycznego. Wpływa on na funkcjonowanie i pracę białych krwinek zwanych limfocytami. Wpływa na rodzaj białych krwinek zwanych limfocytami. Pomagają one zwalczać choroby, które atakują organizm człowieka. Odgrywają ważną rolę w układzie rodzaj raka zaczyna się w białych ciałkach krwi lub limfocytach. Związku z tym, że jest on obecny w krwioobiegu, może rozprzestrzeniać się lub dawać przerzuty różnym częściom ciała. Chłoniak może występować w każdym wieku, ale jest jedną z najczęstszych przyczyn raka u dzieci i młodych ludzi w wieku od 15 do 24 lat. W większości przypadków jest on wyleczalny. Informacje w pigułce Chłoniak jest nowotworem węzłów chłonnych i układu limfatycznego. Dwa główne typy to typu T oraz typ B – najbardziej popularny. Głównym objawem jest zwykle: powiększenie węzłów chłonnych, które nie ustępuje, jak zwykle po przechodzonej infekcji. Nie ma sposobu, aby zapobiec rozwoju chłoniaka, ale wskaźniki przeżycia po leczeniu są dobre. Objawy Objawy chłoniaka są podobne do chorób takich jak choroby wirusowe i przeziębienie, ale trwają dłużej niż można się było spodziewać. Niektóre osoby nie będą miały żadnych objawów, ale niektóre mogą zauważyć obrzęk węzłów chłonnych. Są one rozmieszczone na całym ciele, często w szyi, pachwinie, brzuchu lub pod pachami. Obrzęki są zwykle bezbolesne, ale ból może wystąpić, gdy powiększone gruczoły naciskają na narządy, kości i inne struktury. Bardzo często symptomy chłoniak są mylone z objawem bólu pleców. Węzły chłonne mogą puchnąć podczas różnych infekcji, takich jak przeziębienie, ale w chłoniaku obrzęk nie znika. Ból towarzyszy obrzękowi, jeśli jest spowodowany infekcją. Niestety, nakładanie się objawów może prowadzić do błędnej diagnozy. Jakikolwiek, niepokojący obrzęk gruczołów powinien być przesłanką wartą zweryfikowania u lekarza. Inne objawy obu typów chłoniaka mogą obejmować: Przewlekła gorączka bez aktywnej infekcji, nocne poty, gorączka i dreszcze, utrata masy ciała i utrata apetytu, swędzenie ciała, uporczywe zmęczenie lub brak energii, ból w węzłach chłonnych po wypiciu alkoholu. Dodatkowe objawy, które mogą wskazywać na chłoniaka nieziarniczego obejmują: uporczywy kaszel, duszność, ból lub obrzęk brzucha. Ból, osłabienie, paraliż lub inne zaburzenie czucia mogą wystąpić, gdy powiększony węzeł chłonny naciska na nerwy rdzeniowe lub rdzeń kręgowy. Chłoniak może się szybko rozprzestrzeniać z węzłów chłonnych do innych części ciała poprzez układ limfatyczny. W miarę rozprzestrzeniania się nowotworowych limfocytów w inne tkanki, zdolność organizmu do zwalczania infekcji słabnie. Przyczyny Nowotwór pojawia się, gdy dochodzi do niekontrolowanego wzrostu nieprawidłowych komórek, które rozwijają się i rozprzestrzeniają. Normalnie funkcjonujący system likwiduje te komórki. Tkanka limfatyczna jest połączona z całym ciałem. Jeśli komórki nowotworowe rozwiną się w układzie limfatycznym, mogą łatwo przenosić się z pierwotnego miejsca do innych tkanek i narządów, w tym także poza układem. Chłoniak najczęściej rozprzestrzenia się na wątrobę, szpik kostny lub płuca. W ziarnicy złośliwej nowotwór zazwyczaj atakuje jeden węzeł chłonny po drugim. W przypadku chłoniaka nieziarniczego nowotwory mogą powstawać w różnych węzłach chłonnych, pomijając pozostałe. Dokładnie, co powoduje chłoniaka jest niejasne, ale istnieją pewne czynniki ryzyka. Czynniki ryzyka Dwa różne typy chłoniaka mają różne czynniki ryzyka. Chłoniak nieziarniczy Czynniki ryzyka dla chłoniaka nieziarniczego obejmują : Wiek: Większość chłoniaków występuje u osób w wieku powyżej 60 roku życia, ale niektóre typy częściej atakują dzieci i młodych ludzi. Płeć: niektóre typy są bardziej prawdopodobne u kobiet, inne częściej u mężczyzn. Pochodzenie etniczne i lokalizacja: osoby rasy białej są mniej narażone na rozwój chłoniak. Chemikalia i promieniowanie: Promieniowanie jądrowe i niektóre chemikalia stosowane w rolnictwie zwiększają ryzyko powstania chłoniak nieziarniczego. Niedobór odporności: osoba z osłabionym układem odpornościowym jest bardziej zagrożona. Może to być spowodowane np. HIV lub AIDS bądź też lekami stosowanymi po przeszczepie narządu. Choroba autoimmunologiczna: reumatoidalne zapalenie stawów czy celiakia. Zakażenie: Niektóre wirusowe i bakteryjne infekcje, które przekształcają limfocyty zwiększają ryzyko, np. wirus Epsteina-Barra, który powoduje mononukleozę gruczołową . Implanty piersi: mogą powodować anaplastyczny chłoniak wielkokomórkowy w tkance piersi. Masa ciała i dieta: otyłość ma związek z rozwojem chłoniak. Ziarnica złośliwa Czynniki ryzyka chłoniak złośliwego obejmują: Infekcyjna mononukleoza: Zakażenie to może powodować mononukleozę, co zwiększa ryzyko wystąpienia chłoniaka. Wiek: osoby w wieku od 20 do 30 lat i osoby w wieku powyżej 55 lat są bardziej zagrożone Płeć: Jest nieco bardziej powszechny u mężczyzn. Lokalizacja: chłoniak Hodgkina występuje najczęściej w USA, Kanadzie i Europie Północnej. Najmniej powszechny jest w Azji. Genetyka: występowanie chłoniak u jednego z krewnych zwiększa ryzyko powstania u innych członków rodziny. Zamożność: Ludzie o wyższym statusie społeczno-ekonomicznym są bardziej zagrożeni Zakażenie HIV: choroba ta osłabia układ odpornościowy, przez co zwiększa ryzyko wystąpienia chłoniaka. Leczenie Rodzaj leczenia zależy od typu posiadanego chłoniak. Niestety, złośliwe chłoniaki są ciężkie do wyleczenia, ale można skorzystać ze standardowych sposobów leczenia. Niestabilny lub wolno rosnący chłoniak może wymagać tylko obserwacji. Jeśli leczenie jest konieczne, może to obejmować: Terapię biologiczną: stymuluje układ odpornościowy do atakowania komórek rakowych poprzez wstawianie żywych mikroorganizmów do organizmu. Terapię przeciwciałami: przeciwciała syntetyczne są wprowadzane do krwioobiegu w celu zwalczania antygenów nowotworowych. Chemioterapię: to agresywne leczenie farmakologiczne służące do zabijania komórek nowotworowych. Radioimmunoterapię: dostarcza ona wysoko radioaktywnych dawek bezpośrednio do rakowych komórek B i komórek T, w celu ich zniszczenia. Radioterapię: służy do skupienia się na małych obszarach raka. Przeszczep komórek macierzystych: może przywrócić uszkodzony szpik kostny po chemioterapii wysokimi dawkami lub radioterapii . Sterydy: mogą być wstrzykiwane w celu leczenia chłoniaka. Zabieg chirurgiczny: można go użyć do usunięcia śledziony lub innych narządów po rozprzestrzenianiu się chłoniak, czyli gdy w organizmie wykryto przerzuty. Jestem absolwentką Politechniki Białostockiej na wydziale Zarządzania. Od lat interesował mnie zdrowy tryb życia, dietetyka oraz sport. Będąc w licealnej klasie sportowej brałam udział w wielu zawodach biegowych. Obecnie poszerzam swoją wiedzę czytając pisma branżowe. Portal powstał po to, aby mogła dzielić się zdobytą wiedzą oraz zachęcać czytelników do zmiany swoich nawyków na lepsze. Kursy i szkolenia: 1. Kurs Dietetyki i Suplementacji Sportowej - 20-21 listopada 2010 - Fundacja AWF Katowice 2. Żywienie w jednostkach chorobowych - - Warszawa 3. Żywienie kobiet w ciąży i dzieci - - Warszawa 4. Niedożywienie w praktyce dietetycznej - - Wrocław - Polskie Towarzystwo Żywienia Klinicznego 5. II Ogólnopolska Konferencja Dietetyki Congressus Dietetica (Łódź, 23-24 marca 2012r.) 6. Szkolenie „ Edukator w cukrzycy” nr certyfikatu: 39/09/2013 (Poznań, 21 września 2013r.) 7. Konferencja Fit-Medical Forum 2014 (Poznań, 24 stycznia 2014r.) 8. Warsztaty szkoleniowe „Niedożywienie w praktyce dietetycznej” (Wrocław, 25 czerwca 2014r.) 9. XIX Międzynarodowy Kongres Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego (Wrocław, 1-3 października 2015r.) 10. Konferencja „Zalecenia Kliniczne Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego 2016 – Jak optymalnie leczyć cukrzycę i jej powikłania? (Wrocław, 6 kwietnia 2016r.) 11. Warsztat doskonalący - Psychologia w dietetyce - - Rzeszów - Centrum Szkoleń Dietetyki Klinicznej

chłoniak u dzieci forum